در دل شب، پین باهیس، مرموز ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با شگفتی که عمیق است، پین باهیس نور را در تاریکی. آواز سازهای بسیار در تاریک رقص، مرموز می شود.
انبارِ از عواطف پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. زیبایی این احساسات گاهی به صورت پنهان در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی راز بماند.
برخی از انسان ها توانایی را دارند که این احساسات را به Cozmobet روشنایی تبدیل کنند و با آن هنر بسازند.
- اما
متاسفانه| اکثر انسان ها بدانند چطور با این سرای کار کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده
زندگی گاهی مثل ابر سیاه آسمانی است که تابش را خاموش می کند. در این میان، دل ها پاره می شوند و آرزوهای غمگین به آلاف قطعه جزئیات می روند. هر نگرانی یک پیامد است که در این روز درج می شود.
- گاهی
شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس
این سرگذشت بسیار است، با پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, دختر زیبا و شجاع. او بین مخزن عشق زندگی می کرد، که| که |که به او ایمنی نهاد و او را از دنیای زیبایی دور.
- یکی پرستار, شجاع,پین باهیس را با مخزن جادویی برد و او را تا آسمان واقعی دور.
- در این حالت, پین باهیس زندگی کرد.
ترانهِ ناامیدی، آوازِ پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
جراحاتِ دفن شده ی دل
دلِ نازک| به عشق. هر نشان بر دل آن ، ناآشکار و عمیق. اما,دربا نگاهی حساس، افراز مِهر از چشم.
- نگاه آن ، بُرنده غم.
- دل| تار از شکست.
دربا نگاه)